Week 3

Ook deze week heb ik de kinderen op mijn project weer les gegeven in Engels. Het blijft erg bijzonder dat de kinderen hier in Cambodja zo rustig zijn en in tegenstelling tot de kinderen in Nederland weinig energie lijken te hebben. Natuurlijk heeft dit te maken met de omstandigheden op de regulieren scholen in Cambodja. De klassen op deze regulieren scholen bestaan vaak uit ongeveer 50 leerlingen met 1 leerkracht. Er wordt dan ook van de leerlingen verwacht dat ze helemaal stil zijn en wanneer ze een antwoord willen geven, staan ze op en geven een antwoord. De kinderen wordt dus geleerd volledig stil te zijn en inactief te luisteren en alles op te schrijven. De kinderen hier gaan een dagdeel naar de regulieren school, dus of ze gaan in de ochtend of in de middag naar de regulieren school. De kinderen in mijn klassen komen het andere dagdeel 1 uur naar mijn project voor Engelse les. De kinderen die in mijn klas zitten zijn dus ook gewend aan de regels op de regulieren school. Ze zijn dan ook erg lastig in actie te krijgen, in tegenstelling tot de leerlingen in Nederland. Wanneer ik de kinderen vraag allemaal naar voor te komen, blijft iedereen zitten en kijkt elkaar heel verbaasd aan... Als ze dan eenmaal vooraan staan en ik zeg wat ze moeten doen (rondlopen en tegen iedereen praten) moeten ze alsnog letterlijk geactiveerd worden. Ze zijn gewend dat alles precies wordt verteld en dat ik zeg wie met wie moet praten, hoewel ik van de leerlingen verwacht dat ze dit zelf regelen.
Iedere dag bedenk ik spelletjes en activiteiten om de kinderen actief bezig te laten zijn met de Engelse taal. Zo hebben ze deze week op een blaadje allerlei tekeningen mogen maken van de woorden die we aan het oefenen waren (cloud/clouds, puddle/puddles, enz.). Vervolgens moesten ze in tweetallen vragen wat er op de tekening van de ander stond om dezelfde tekening na te kunenn maken. Zelfs deze gesprekken doen de kinderen fluisterd en bijna stil, wat is dat anders dan in Nederland zeg! Ik kan op dit moment wel zeggen dat ik de energie en de activiteit waarmee de kinderen in Nederland in de schoolbanken zitten soms best mis....! Ja, hoe gek het ook klinkt!
Op vrijdag gaan we met de kinderen die in de middag en avond komen sporten, met de kinderen die in de middag komen spelen we een spel. Het is in de middag veel te warm om te kunnen sporten! In de ochtend hebben de kinderen een estafette gedaan met allerlei verschillende variaties. En, geloof het of niet, zelfs tijdens de estafette waren de kinderen stil!!! In Nederland moedigen de kinderen elkaar aan, juichen naar elkaar en zal een estafette gepaard gaan met heel wat geluid. Maar zelfs tijdens de estafette waren de kinderen stil, ongelofelijk!
In de middag hebben we dus met de kinderen spelletjes gespeeld, en jahoor.... ze waren super enthousiast en..... actief!! We hebben pictionary gespeeld. We hadden twee teams en ze kregen 5 minuten de tijd om zoveel mogelijk tekeningen te maken op het bord van woorden die ze in het Engels kenden. Vervolgens gingen we controleren en herhalen wat ieder team had getekend, ze werden geteld en het team met de meeste tekeningen kreeg een punt. De kinderen waren dolenthousiast en stonden elkaar aan te moedigen en te roepen, toch een kleine overwinning voor mij dit keer!
's Avonds hebben we met de studenten en twee andere leerkrachten gevolleybald. Dit is alles behalve rustig verlopen. We hebben vooral veel gelachen, gejuicht en elkaar stiekem ook vaak uitgelachen. Het was zeker een super gezellig sportuurtje, ondanks dat ik me afvraag of iemand er iets van heeft geleerd... Haha.

Op zaterdag zijn we naar het Kulen National Park vertrokken met Roos, Lille (uit mijn huis) en Claire. We werden opgehaald met een auto en vertrokken. Het verkeer in een auto, of in elk geval een auto met deze chauffeur, is nog enger dan zelf in het verkeer fietsen! De chauffeur toeterden bij alle kruispunten om vervolgens gewoon door te rijden en na nog geen kwartier hadden we al een bijna aanrijding. De mensen op het brommertje moesten zo hard remmen dat ze zijn omgevallen... Gelukkig had niemand, op wat schaafwonden na, echte verwondingen. Maar de schrik zat er gelijk goed in! Ook de rest van de rit was niet erg rustig en aangenaam...
Eenmaal aangekomen op de berg zijn we afgezet door onze chauffeur, we moesten omhoog lopen en dan zouden we vanzelf bij de watervallen uitkomen. Wij zijn dus vertrokken en naar boven geklommen, hoewel we ons afvroegen hoe het kan dat een waterval bijna aan de top van de berg was. We hebben onderweg wat mensen gevraagd, die allemaal heel aardig waren en ons allemaal wilden helpen. Ze zeiden, ja voor de watervallen moet je naar boven. Eenmaal boven aangekomen was er geen waterval te zien (wat logisch is aan de top van de berg...) maar daarentegen wel een grote tempel met een gigantische liggende boedha en een prachtig uitzicht. De mensen die ons hadden 'geholpen' wisten dus niet wat wij op zoek waren naar de watervallen in plaats van deze gigantische boedha. Weer een prachtig voorbeeld van de geweldig aardige mensen hier die je heel graag willen helpen, maar nooit zullen zeggen dat ze je niet begrijpen. Uiteindelijk zijn we naar beneden gelopen en hadden we de prachtige watervallen gevonden. Het was een heel mooi uitzicht..! De waterval was gigantisch, er was een prachtig oerwoud omheen en vlinders in allerlei verschillende kleuren. Kortom, prachtig! *alleen jammer van het bruine water, maar dat is zeker een kleinigheidje*.

Helaas heb ik de rest van het weekend en de rest van mijn week in mijn bed doorgebracht, omdat ik een griepje had. Het gaat uiteindelijk weer beter en maandag weer vol energie aan de slag op mijn project!